استان اصفهان

استان اصفهان از استانهای مرکزی ایران است که مرکز آن، شهر اصفهان میباشد. استان اصفهان ششمین استان پهناور، سومین استان پرجمعیت ایران و رتبه اول شهرنشینی کشور را دارد. مهمترین شهرهای این استان اصفهان، کاشان، خمینی شهر و نجفآباد میباشند.
استان اصفهان بیشترین استانهای همسایه را در کنار خود دارد که از شرق به استانهای یزد و خراسان جنوبی، از شمال به استانهای سمنان، قم و مرکزی، از غرب به استانهای لرستان و چهارمحال و بختیاری، از جنوب به استانهای کهگیلویه و بویراحمد و فارس محدود است. از نظر طبیعی نیز استان به دشت کویر در شرق و شمال، رشته کوههای زاگرس در غرب و جنوب محدود شدهاست که این موقعیت طبیعی، از یک طرف محدودیتها و از طرف دیگر پتانسیلها و مزیتهایی را برای استان فراهم نمودهاست. اصفهان قطب تولید آهن، فولاد و همچنین صنایع دستی در ایران است.

جمعیت
بر اساس اطلاعات حاصل از سرشماری عمومی نفوس و مسکن در دورههای گذشته، جمعیت استان اصفهان در سال ۱۳۵۵، حدود ۲ میلیون نفر بودهاست که با رشدی فزآینده به ۵ میلیون نفر در سال ۱۳۹۵ رسیدهاست. بررسی آمار جمعیتی استان طی بازهٔ زمانی ۱۳۵۵ تا ۱۳۹۵، نشان میدهد نرخ شهرنشینی در استان اصفهان به تبعیت از کشور از رشد چشمگیری برخوردار بودهاست و به پیروی از الگوی رشد جمعیتی در کشور در استان اصفهان نیز شهرنشینی با افزایش رشد مواجه بودهاست که این افزایش همراه با کاهش روند رشد روستانشینی در استان همراه بودهاست بطوریکه از ۳۷ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۱۲ درصد در سال ۱۳۹۵ رسیدهاست.
آبوهوا
تفاوت ارتفاعات مناطق مختلف استان از سطح دریا موجب تنوع آب و هوا (بارندگی، درجه حرارت، رطوبت نسبی و غیره) در استان گردیدهاست. بهطور کلی استان دارای سه نوع آبوهوا به شرح زیر میباشد:
- آبوهوای بسیار خشک تا خشک گرم، شامل قسمت اعظم استان از جمله نواحی پست شرقی و دشتهای مرکزی و شمالشرقی استان.
- آبوهوای نیمهمرطوب تا مرطوب سرد، شامل نواحی مرتفع غربی و جنوبی استان.
- آبوهوای نیمهخشک، شامل نواحی مرتفع مرکزی و شمالی استان.